Stanisław Sojka karierę estradową rozpoczął w wieku 7 lat jako sopranista w gliwickim chórze katedralnym. Mając 14 lat został kościelnym organistą ucząc się jednocześnie w podstawowej szkole muzycznej gry na skrzypcach. Muzyczną edukację kontynuował w katowickim liceum muzycznym, a potem w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, na kierunku aranżacji i kompozycji. W trakcie studiów był członkiem uczelnianego big-bandu „:Puls” i może właśnie stąd zrodziło się jego zainteresowanie jazzem. Przez jakiś czas współpracował obok Andrzeja Zauchy z krakowskim zespołem „Extraball” Jarka Śmietany, z którego wyrośli tacy giganci polskiego jazzu jak sam lider, czy Władysław „Adzik” Sendecki. Solowy debiut Sojki miał miejsce w warszawskiej Filharmonii w 1978 roku, gdzie śpiewał m.in. własne interpretacje standardów jazzowych. W trzy lata później na warszawskim festiwalu „Jazz Jamboree” Stanisław Sojka został okrzyknięty przez amerykańskiego krytyka „najlepiej strzeżonym sekretem polskiej muzyki”. Odtąd otworzyły się przed nim wrota estrad europejskich i światowych, na deskach których występował m.in. z Wojciechem Karolakiem i Michałem Urbaniakiem. Po wielu osiągnięciach na polu muzyki jazzowej nastąpił zwrot wokalisty w stronę popu. Do roku 1994 występował w cieszącym się olbrzymia popularnością duecie z gitarzystą Januszem Janiną-Iwańskim w formacji pod nazwą „SOYKA YANINA”. W muzycznej karierze tej klasy wykonawcy nie mogło obyć się bez otarcia się o teatr i film. Występował jako aktor w polsko-japońskim filmie „Jutro będzie lepiej”, pisał muzykę do spektakli teatralnych i słuchowisk radiowych.
